Polsko-Japońskie Jabłonki zakwitną na PGE Narodowym!

3 sierpnia 2023 roku na terenie PGE Narodowy w Warszawie grupa japońskich licealistów z miasta Tsuruga posadziła 100 młodych drzew jabłoni symbolizujących humanitaryzm i polsko-japońską przyjaźń. W wydarzeniu wzięli udział przedstawiciele ambasady Japonii w Polsce; Ambasador Pan Akio Miyajima, Pierwsza Sekretarz Pani Michiko Makino oraz Prezes Banku Gospodarstwa Krajowego Beata Daszyńska-Muzyczka i Prezes PGE Narodowy Włodzimierz Dola.

Tego dnia Polska – Kraj Kwitnącej Jabłoni i Japonia – Kraj Kwitnącej Wiśni wspólnie upamiętniły bohaterów odległych w czasie, lecz inspirujących wydarzeń, które dziś przypominają nam o sile przyjaźni, empatii i solidarności przekraczających granice państw. Jakie wydarzenia sprzed ponad stu lat zasługują na takie upamiętnienie?

Polskie Dzieci z Syberii – symbol kwitnącej przyjaźni.

W latach 1917-1922 w Rosji szalała brutalna i wycieńczająca całe narody wojna domowa między komunistami i zwolennikami caratu. W miarę jak wojska bolszewików posuwały się na wschód, w kierunku Władywostoku, rosło zagrożenie dla szczególnej grupy obywateli Rosji – potomków polskich zesłańców zamieszkujących Syberię. Wśród nich były setki polskich dzieci, często sierot, chorujących, pozbawionych bliskich i dachu nad głową.

Ich los wydawał się raczej już przesądzony, gdyż bolszewicy nieustannie i zwycięsko parli nad Ocean Spokojny. Ale w tych czasach chaosu i beznadziei, dla małych Polaków zza horyzontu wyjrzało słońce i rozbłysły promienie nadziei ze strony nieoczekiwanego sprzymierzeńca.

Już w 1919 roku Polacy zamieszkujący Syberię zdawali sobie sprawę z grożącego im niebezpieczeństwa i niepokojąc się zwłaszcza o los najmłodszych, postanowili uprzedzić wydarzenia. 16 września, z inicjatywy Anny Bielkiewicz i lekarza Józefa Jakóbkiewicza powołano Polski Komitet Ratunkowy Dzieci Dalekiego Wschodu z siedzibą we Władywostoku. Celem komitetu było odnalezienie i ewakuacja polskich dzieci zamieszkujących tereny Syberii do Niepodległej Polski. Początkowo w akcję zaangażował się Amerykański Czerwony Krzyż, jednak wkrótce jego oddział we Władywostoku został zlikwidowany. Anna Bielkiewicz postanowiła prosić o pomoc rząd Japonii i uzyskała poparcie konsula japońskiego we Władywostoku, a także ministra sił lądowych Tanaki Giichiego, a w następstwie poparcie japońskiego MSZ oraz Dworu Cesarskiego. Sytuacja polskich dzieci z Syberii spotkała się z ogromnym współczuciem i zrozumieniem ze strony japońskich oficjeli. Wszystkim japońskim instytucjom zostały natychmiast wydane polecenia udzielenia wszelkiej możliwej pomocy przedstawicielom Komitetu Ratunkowego.

W efekcie wspólnych zabiegów polskich Sybiraków i Japońskiego Czerwonego Krzyża, 22 Lipca 1920 pierwsza grupa 375 polskich dzieci dotarła do portu w Tsurudze. Schronienie znalazły w buddyjskim sierocińcu Fukudenkai w Tokyo gdzie zostały otoczone troskliwą opieką. Dzieci z miejsca wzbudziły sensację w Japonii i nie schodziły z pierwszych stron gazet. Odwiedzała je nawet Cesarzowa Japonii Sadako Kujō, a i zwykli Japończycy w ogromnej sympatii i współczuciu otworzyli przed nimi swoje serca i domy. Ich poświęcenie w

ratowaniu polskich dzieci nie znało granic. Jego przykładem jest pielęgniarka Fumi Matzuzawa, która zapadła na śmiertelną chorobę, zarażając się od jednego z dzieci.

We wrześniu 1920 roku dzieci zostały przewiezione do USA, gdzie rozpoczął się proces ich repatriacji do Polski. Japoński Czerwony Krzyż do 1923 roku zorganizował jeszcze dwie ewakuacje małych Polaków z Władywostoku. W sumie uratowano 763 dzieci, które znalazły bezpieczną przystań w ramionach Japońskiego narodu.

Tak oto historia niezwykłej solidarności i humanitaryzmu zapisała się złotymi zgłoskami na kartach naszej wspólnej pamięci. I choć minął ponad wiek, wspomnienie o bohaterskiej postawie japońskich przyjaciół wciąż żyje w sercach Polaków.

Jabłonie, które 3 sierpnia 2023 roku zasadzą na PGE Narodowy młodzi Japończycy, nie są zwykłymi drzewami. Są znakiem, który będzie przypominał nam o tym, co najważniejsze – o empatii, współczuciu i braterstwie, które przekraczają wszelkie granice, nie tylko geograficzne, ale także kulturowe, językowe i historyczne.